63
Chez Muriel de Peñaranda
Dans la grange de la ferme de Wahenge
La Bruyère
Franck Christen
Franck Christen (geboren in Mulhouse in 1971, woont in Brussel) bouwt van beeld naar beeld, van project naar project, een fotografisch oeuvre op dat zijn coherentie ontleent aan zijn tijdloze karakter.
Of het nu gaat om portretten, landschappen, fragmenten van de natuur, dierfiguren of stedelijke visies, zijn werk steunt op een benadering van dingen die zijn vastgelegd in het hart van een zwevende tijd. Bijna tijdloze verschijningen benadrukken de essentie van de dingen en plaatsen zo het beeld op de nok van het hedendaagse, als een dwingende aanwezigheid die voortdurend opnieuw wordt geactiveerd door het kijken.
In de uitgerekte tijd, in de zachtheid, in de acceptatie van dingen en hun specificiteit, in hun elegantie gemaakt van een soort onthechting, in deze bijna respectvolle afstand zou men de invloed van het Oosten kunnen lezen. Landschappen die uitnodigen tot meditatie door hun perfecte vorm en sensualiteit (maar verre van ijzig). Materialen met abstracte oppervlakken: het voorgestelde beeld is een beeld dat ons uitnodigt, ons vrij laat om naar de oppervlakte te kijken, maar ook om de ambiguïteit, het mysterie te accepteren en te lezen.
Landschappen, portretten, schoonheid staan centraal in de beelden van Franck Christen, elegant en met de grillen van het dagelijks leven die hen wegleiden van deze sobere pracht, – stukjes natuur met lijnen en kleuren die neigen naar abstractie, stillevens als offers – niets dat zichzelf wil opleggen, nederigheid en kracht tegelijk.
Het verlangen om de tijd te vervagen, om dwangmatig fotograferen te weerstaan, om daarentegen schoonheid te accepteren voorbij de vragen die zij oproept, toont de luciditeit van de kunstenaar in het aangezicht van de wereld en zijn fascinatie voor de natuur, in de brede zin van het woord – zelfs in zijn uitzicht op de bergen of in de beelden van kwallen in de Bosporus die kort geleden in hun vitale pracht werden vastgelegd… Beelden waarvan het belangrijkste kenmerk is dat ze zowel naakt als zo verdicht zijn, helemaal naar de essentie…
Anne Wauters 2015