Hedendaagse kunst
GAME OVER
game over \ɡɛ. m‿ɔ. vœʁ\ mannelijk
1. (Anglicisme) (Informatica, Videospellen) Boodschap op het scherm op het einde van een videospel. Noot: vaak bij nederlaag of mislukking.
2. (Beeldspraak) Onherstelbaar einde aan een situatie, vaak door nederlaag of mislukking.
Of het einde van een jachtpartij! Het gaat ons hier om het begrip “einde” en “spel”.
Om Nietzsche te citeren : “De volwassenheid van de mens is de herontdekking van de ernst die men als kind vond in het spel.”
Deze twee concepten botsen dus in het thema van deze tentoonstelling.
Rohan Graeffly,
curator van het officiële hedendaagse kunstenparcours
Rohan Graeffly nodigt ons uit om na te denken over falen als iets dat zowel het einde als een kans voor een nieuwe poging kan zijn, en misschien zelfs voor succes. De kunstenaars die zijn uitgenodigd, elk met hun eigen perspectief, onderzoeken de regels van het leven en onze samenleving. Ze onderzoeken, dagen uit en herschikken deze regels, waardoor de grenzen van wat mogelijk is en de beloften die in die veranderingen schuilen, duidelijk worden.
Zo creëert Claude Cattelain een instabiele structuur van zware balken die hij onvermoeibaar opricht na elke val, wat het precaire evenwicht van ons leven symboliseert. Christian Andersson daagt onze perceptie en concepten uit door een monumentale trompe-l’oeil voor te stellen in de schuur van Wahenge. De videokunstinstallaties van Nicolas Tourte verstoren ook onze zintuigen en tarten de logica. Op dezelfde manier nodigt Frank Christen uit tot meditatieve contemplatie door middel van zijn foto’s met een serene en subtiele poëzie. Poëzie en subversie komen samen in het werk van Christine Mawet, die porseleinen bowlingkegels voorstelt die kunnen veranderen in functionele Oyas. Rémi Tamain speelt ook met een gereedschap: de troffel, die hij omvormt tot een medium voor kunstafdrukken. Jérôme Considérant vermengt op speelse wijze met verwijzingen naar kunstgeschiedenis en het herinterpreteren van verkeersborden en andere signaleringen om een kritische en humoristische blik te werpen op de wereld om hem heen. Het werk van de curator bekritiseert op humoristische en provocerende wijze onze relatie met geld. Tot slot bevraagt de kunstenaar Denmark ons over de rol van archieven en geheugen in het algemeen, terwijl de schilderijen en videokunstinstallaties van Klaus Verscheure ons uitnodigen om na te denken over geweld in onze samenleving.
DE TENTOONSTELLINGEN ZIJN ELKE ZATERDAG EN ZONDAG OPEN VAN 13U TOT 18U, VAN 5 T/M 26 NOVEMBER.
In de kantlijn van het officiële hedendaagse kunstexpo’s
LYCÉE MARTIN V (Louvain-la-Neuve)
Spelen, verliezen, opnieuw beginnen, plezier vinden in herhaling, vallen, vele manieren van mislukken…
Er is maar één manier om te winnen, maar vele manieren om te verliezen. Als je ze ontdekt, raak je al verstrikt in het spel. Dit jaar experimenteerden de leerlingen van Lycée Martin V met behendigheidsspelletjes, waarbij bijzondere aandacht werd besteed aan het lichaam: houdingen, bewegingen, dynamiek. Vertrekkend van jeugdherinneringen en games van over de hele wereld, hebben ze de regels opnieuw uitgevonden om hun eigen apparaat te ontwikkelen. Ze hebben zichzelf gefilmd om ze voor jou zichtbaar te maken. Je vindt de video’s die zijn gemaakt door de QR-codes te scannen die tijdens de cursus worden weergegeven. Misschien wekken ze je nieuwsgierigheid… Het zijn allemaal uitnodigingen om het spel te spelen.
Adèle Dupret en Charlotte Naber, leeraren
Namen deel aan het project: Lisa Adams, Anton Dambrain, Lara Da Silva, Clara Dubuisson, Romane Gallez, Laetitia Godfrin, Nell Gonçalves, Maya Macauter, Luna Maes, Mirabelle Modave, Blanche Piérart, Solène Renette, Pauline Suppes, Rose Christensen, Prisca Mandong Minsili, Sara Mathot, Timothée Platteborze, Sedef Saatci, Edith Viaene, Alice Wauquaire
In de kantlijn van het officiële hedendaagse kunstexpo’s en van de voorstelling
Otl Aicher
Otl Aicher is een van de toonaangevende grafische ontwerpers en typografen van de 20ste eeuw. Zijn meest opmerkelijke prestatie is ongetwijfeld het visuele concept voor de Olympische Spelen van München in 1972. Zijn politieke missie was toen om Duitsland naar voor te brengen als een open, vriendelijk en transparant democratisch land, slechts 36 jaar na de Spelen van Berlijn die toen gebruikt werden als propaganda-instrument door het naziregime.
Om dit doel na te streven, creëerde Aicher een licht kleurenpalet, bestaande uit wit, zilver, geel, oranje, blauw en groen, waarbij rood en zwart opzettelijk werden weggelaten. Het visuele concept werd een groot succes ondanks de tragische gebeurtenissen die tijdens de Spelen plaatsvonden. Het wordt getoond in de grote ruimte en brengt op meesterlijke wijze de sportieve en culturele evenementen van de Spelen van München samen.
Aicher werd geboren in 1922 in Ulm en stierf in 1991 bij een ongeval. In zijn jeugd was hij nauw verbonden met het Duitse verzet, met name de Weiße Rose. Deze ervaring bepaalde zijn hele carrière als grafisch ontwerper, te beginnen met een educatief project ter ondersteuning van de overgang naar democratie in het naoorlogse Duitsland. Dit aspect van zijn werk, bij uitstek politiek, wordt getoond in de tweede zaal van de tentoonstelling en past perfect bij het spektakel dat centraal staat in het programma.
Samen met zijn vrouw Inge Scholl was Aicher een van de drijvende krachten achter de Hochschule für Gestaltung (HfG) Ulm, die in dezelfde geest werkte als het Bauhaus, tot dit in 1968 bij politiek besluit werd gesloten. Bij de 100ste verjaardag vorig jaar vonden er veel evenementen plaats in Duitsland, gevolgd door een prachtige tentoonstelling in Brussel in het voorjaar van 2023.
Deze tentoonstelling is een eerbetoon aan een groot bedenker van ideeën, beelden en concepten, maar ook aan een filosoof en pedagoog. Het werd opgesteld in nauwe samenwerking met de hedendaagse kunstgalerie KlotzShows (Brussel) en met de Galerie Brandt (München).
Elk jaar wordt er een collectief spektakel georganiseerd als onderdeel van de Fêtes de la Saint Martin. Voor 2023 is gekozen voor de geschiedenis van de groep jonge Duitse verzetsstrijders tegen het naziregime, de Weisse Rose.
Door een geweldige samenloop van omstandigheden zijn de Amis de Tourinnes trots en blij u een ongekende tentoonstelling aan te bieden van een Duitse kunstenaar, gelinkt aan deze groep verzetsstrijders en wiens artistiek werk en politiek engagement perfect overeenkomen met het stuk, de actualiteit en tot op zekere hoogte het Game Over-thema. Het verzet blijft zichzelf opnieuw uitvinden ondanks elk nieuw onrecht, keer op keer ondanks de blindheid en de repressie waarmee het wordt geconfronteerd…